De lockdown deed ons terugkeren naar de natuur, één van de weinige plekken waar we op dat moment ‘binnen’ mochten. Maar er was meer aan de hand. We herontdekten de natuur en haar helende werking. Ze gaf ons rust in tijden van onzekerheid. Nu onze samenleving zich langzaam terug herstelt en haar wonden likt, worden de natuurgebieden weer leger. We herontdekken de deugd van café- en restaurantbezoek en van winkelen zonder mondmasker. En toch …
Toch hoop ik stiekem dat er iets veranderd is. Dat we ontdekt hebben dat de helende kracht van de natuur niet enkel in kruiden en wortels zit maar ook in de bossen en weilanden zelf. Hildegard von Bingen sprak reeds in de twaalfde eeuw over de kracht van de natuur. Ze had er zelfs een eigen term voor gevonden: ‘veriditas’ – groenheid. Veriditas kan gezien worden als een metafoor voor alles wat leeft en leven geeft. Het staat voor energie, vruchtbaarheid en vitaliteit, en in figuurlijke zin voor hoop. Zou het deze veriditas zijn die Ferm inspireerde om midden in de natuur plekken van troost en hoop te maken? Misschien heb je ze in je eigen buurt al ontdekt, de ‘troostplekken’: een groene plek, voor iedereen toegankelijk, waar je troost kunt vinden en troost kunt planten (letterlijk). Wil je ook graag een troostplek inrichten, ga dan op zoek naar een rustig plekje in de natuur en een inspirerend gedicht om aan te geven dat het hier gaat om een plek van troost. In het najaar plant je (samen) bloembollen zodat de hoopvolle bloemen in het voorjaar – de tijd van verrijzenis – hun kopjes laten zien. En het gedicht van de dag, dat geven we je gratis mee: Als je er even niet over wil praten dan kom ik nu meteen je richting uit om je heel liefdevol met rust te laten en samen niets te zeggen, honderduit Stijn De Paepe Inspiratie om verdiepend aan de slag te gaan rond ‘mag het een beetje meer zijn?’ in de maanden november en december kan je raadplegen via deze link
0 Comments
Leave a Reply. |